Een wereldwonder - Zuid(West) Jordanië

Woensdag was de dag aangebroken waarop wij naar één van de wereldwonderen zouden gaan: Petra. Helaas begon Martin deze dag al met een misselijk gevoel en kreeg hij ook nog eens pijn in zijn buik. Vol goede moed zijn wij toch de 2 kilometer lange wandeltocht van het hotel naar de schatkamer van Petra gaan maken. In Petra loop je door een 800 meter lange groef/opgedroogde rivierdal. Schitterende zandstenen toren boven je uit en vullen je zicht zover als je kan kijken. Met regelmaat komt er een paard en wagen voorbij waarin toeristen worden vervoerd die bij dit weer (40 - 50 graden Celsius) de wandeltocht iets te lang vinden. Aangekomen bij de schatkamer kon Martin geen stap meer zetten. We hebben de schatkamer vanaf een bankje bekeken. Ik heb een klein deel van het verdere Petra gezien toen ik de lunch op ging halen, terwijl Martin op het bankje bij de schatkamer bleef wachten. Tegenover het lunchkraampje bevond zich een theater en wat uitgehouwen huisjes. Verder waren er nog elke tempels en gaten - waarvan de exacte functie mij onbekend is - te vinden. Nadat ik de lunch bij Martin had gebracht zijn we naar het hotel terug gegaan. Martin was inmiddels al flink uitgedroogd en heeft de hele middag met koorts op bed gelegen. Vervelend genoeg waren we dit jaar ORS vergeten mee te nemen. Gelukkig kon ik aan het einde van de middag een zakje ORS bemachtigen en binnen een uur was Martin al weer aardig opgeknapt. Na een klein bordje rijst zijn we richting Petra vertrokken. We hadden inmiddels kaartjes bemachtigd voor "Petra by night" en Martin was inmiddels fit genoeg om hier aan deel te nemen. Bij Petra by night is de gehele wandelroute naar de schatkamer verlicht met kaarsjes. Bij de schatkamer staan vervolgens nog meer kaarsjes en wordt er tevens gezongen en fluit gespeeld. Na een uurtje was de voorstelling afgelopen en zijn we, via het met kaarsjes verlichte pad, richting ons hotel terug gekeerd.

Donderdag 3 juli, gelukkig was Martin inmiddels weer beter want dit was zijn verjaardag! Om 11.00 uur verlieten we Petra. Allereerst stopten we nog even op een berg om te genieten van het uitzicht over Petra (en voor een groepsfoto). Deze dag werd één hele bijzondere, want we gingen op weg naar de Wadi Rum woestijn. Deze - ooit met water overgoten - vallei bestaat sinds ongeveer een eeuw uit niets meer dan zand, zandstenen en hier en daar een graspolletje. Bij aankomst in Wadi Rum verlieten wij de bus met slechts een klein tasje met benodigdheden. Per 4x4 jeep werden we naar ons tentenkamp gereden. Vannacht zouden we namelijk gaan overnachten in een eigen tent in de woestijn! In het kamp bevonden zich naast de tenten nog een toiletgebouw, een klein barretje en een tent met banken (het restaurant). Bij aankomst in het kamp kregen we de gelegenheid om 2,5 uur bij te komen. De tenten waren veel te warm en daarom bevond iedereen zich binnen 5 minuten in het restaurant. Hier lag heel de groep gestrekt over de aanwezige banken, proberend om enkelen windvlaagjes van de enige aanwezige ventilator (enigszins lijkend op een straalmotor) op te vangen. Om 17.00 uur vertrokken we met de jeeps voor een rit door de woestijn. De Wadi Rum woestijn is werkelijk adembenemend mooi! Helaas hadden we na 10 minuten de eerste stop al te pakken: thee drinken bij een bedoeïen tentje. Gelukkig stonden er drie kamelen buiten en konden we daar volop foto's van maken. Na zo'n half uur vertrokken we weer om dieper de woestijn in de rijden. Helaas kwam er snel weer een stop om 30 minuten rond te wandelen door de woestijn. Ronddwalen op deze plek betekent wel dat je omgeven bent door volledige rust en stilte (en zand en torenhoge zandrotsen). Na vervolgens nog per jeep van het prachtige uitzicht genoten te hebben konden we vanaf een rots de zon onder zien gaan. Na het ondergaan van de zon was het tijd om terug te gaan naar het kamp. In het kamp zagen we de heldere lucht en zijn sterrenhemel en konden we - in de avondkoelte - een gezellig gesprek met onze medereizigers aangaan. Nadat het personeel klaar was met eten werd ons avondmaal uit de grond geschept. Op traditionele wijze was ons eten onder de grond gestoofd: een gat met daarin kolen, pan er bovenop, deksel op de pan, folie op het gat en zand erover heen. Onder het genot van de heldere avond en Arabische muziek smulde wij van onze kip, rijst en gestoofde groente. Om 22.45 uur ging het licht uit en moesten wij door het donker opzoek naar het toiletgebouw en onze tentjes. De meeste mensen bleven nog napraten en genieten van de omgeving, maar voor mij en Mart ging de wekker de volgende morgen om 05.00 uur. Vrijdag werden wij namelijk om 05.30 uur bij het restaurant van het kamp verwacht. Met een klein groepje hadden we besloten dat we een kamelentocht wilde maken en vanaf de rug van de kameel de zon op wilde zien komen. Dit was een super mooie ervaring. De zonsopkomst was weer net zo mooi als de zonsondergang en rond dit tijdstip is de woestijn op zijn best, aangezien de temperatuur dan nog aangenaam is. Na een uur op de rug van de kameel gezeten te hebben kwamen we met stijve benen weer aan in het kamp. Na een ontbijt, met voor het eerste een gebakken eitje, werden we met de jeeps weer naar de bus werden gereden. De bus bracht ons vervolgens naar onze laatste bestemming van deze vakantie: terug bij Aqaba.

De laatste 1,5 dag van onze vakantie hebben we doorgebracht in Aqaba. Om 09.30 uur kwamen we aan in het - voor ons inmiddels bekende - Golden Tulip hotel. Bij het openen van onze hotelkamerdeur stonden er twee mooie bedden op ons te wachten. We hadden gedurende de nacht in de woestijn maar kort geslapen en hebben de eerste middag in Aqaba dan ook slapend doorgebracht. Om 19.00 uur speelde Duitsland tegen Frankrijk. De eerste helft van de wedstrijd hebben we in het Golden Tulip café bekeken. Om 19.45 uur zijn we gaan eten in het restaurant van het hotel. Deze hadden in verband met de Ramadan een speciaal buffet waarvoor het hele dorp was uitgelopen. Martin koos een tafeltje en ik ging het eten bij elkaar rapen. Onder het eten halen stonden er mannen genoeg klaar om mij te helpen bij het maken van mijn eet-keuzes; "Deze saus is lekker", "Dit eten moet je eens proberen", "Kan ik je helpen", "Neem mijn bord maar", etc. Na het eten hebben we de tweede helft van de wedstrijd af gekeken en zijn we weer op tijd gaan slapen.

Na uit te zijn geslapen zijn we zaterdag om 09.00 uur gaan ontbijten en hebben we onze koffers ingepakt. Om 12.00 uur moesten we uitchecken en werden onze koffers in een aparte kamer gezet. We zijn de rest van de middag ons geld op gaan maken aan souvenirs en hebben we een grote pizza en milkshake/lemon juice genuttigd. Om 16.00 uur vertrok de bus richting de luchthaven, waar we om 18.30 uur naar Hurghada vertrokken. Na een korte stop in Egypte kwamen we om 00.30 uur aan op Schiphol, nog net op tijd om voor het oppikken van de koffers te zien hoe Nederland zich met behulp van penalty's naar de halve finale knokte.