The End (week 11 en 12)

Hallo trouwe lezers,

Hier is dan mijn laatste verhaaltje! Het begon vorige week woensdag 7 juli, de halve finale waarin Nederland tegen Uruguay speelde. Leonie en ik wilde deze wedstrijd natuurlijk zien en daarom hebben we deze ochtend om 1.00 uur onze wekker gezet. Om 1.45 uur zaten Leonie en ik weer in de vernederlandste kroeg onder het Jardien House en om 5.00 uur konden we met een winnaars gevoel weer verder slapen.

Donderdag werd aan Leonie en mij gevraagd of we vrijdagmiddag een pizzalunch wilde hebben als afscheidsgebaar, of dat wij dinsdagavond een BBQ wilde hebben. Leonie en ik konden heel moeilijk kiezen dus daarom hebben wij voor allebei de opties gekozen. Daarom zaten Leonie en ik vrijdagmiddag in de bus op weg naar Wan Chai om daar in café O 1,5 meter pizza te bestellen. Voordat wij terug waren op kantoor (2uur later) was de Pizza al koud en was Andy al vertrokken. Maar ondanks dit was het wel een erg gezellige middag!

Vrijdagavond zijn Leonie en ik naar Lan Kwai Fong (LKF) geweest, om daar nog flink uit ons dak te gaan en mensen van over de hele wereld te leren kennen. En omdat wij geen genoeg kunnen krijgen van LKF zijn we hier zaterdagavond wezen dineren. Het plan was om hierna naar Shrek te gaan, maar eenmaal voor de kassa van de bioscoop bleek er alleen een Chinese versie te draaien. Daarom zijn we maar naar huis gegaan om vroeg te gaan slapen. De volgende dag stond namelijk Tai O op de planning. Om 10.30 uur hadden we met Jacky, Sylvia en Benita afgesproken op het metrostation van Lantau Island. Hier vandaan gingen we met de bus naar het vissersdropje Tai O. De bezienswaardigheden hier zijn de huizen op palen en de markt. De markt bestaat uit allerlei kraampjes of huisjes die alle denkbare delen van dieren (voornamelijk vissen) verkopen. Zo hing er bijv. overal gedroogde vishuid, ik zal hier een foto bijvoegen van gedroogde haai huid en gedroogde rogge huid. In Tai O heb ik weer een Chinese lunch genuttigd, met o.a. kwal, kip, en inktvis. De kwal heb ik wel laten staan, maar de kip en inktvis was heel lekker!

Zondag na Tai O doken Leo en ik weer vroeg ons bed in want onze wekker zou die nacht weer om 1.00 uur afgaan voor de finale Nederland - Spanje. Natuurlijk zaten Leonie en ik weer in onze vaste voetbalkroeg en deze avond hebben wij een frikandel speciaal besteld. Heel lekker en voor alle niet Nederlanders een heel apart soort eten, want je ziet ze kijken en denken "Wat is dat??". Om 4.30 uur was de wedstrijd afgelopen en hebben we vervolgens 1,5 uur rondgelopen om een taxi aan te kunnen houden. We waren dus om 7.00 uur pas thuis en om 8.00 uur ging de wekker weer.

Maandag waren we natuurlijk heel moe op stage (en de trainers dachten dus dat ik dronken was) en miste we de laatste Ocean Express naar ons gebouw. Iets te laat kwamen we dus een sessie in lopen omdat ook Matthias ons er eerst even in moest wrijven dat we verloren hadden. Een goede eerste indruk dus voor de ontmoeting met de nieuwe stagiaire Louise, die deze dag begon. Om een beetje bij te komen en de laatste dingen van Ocean Park te bekijken mochten wij de hele week extra lange pauzes houden.

Dinsdag stond dus de BBQ in de planning. Het was een BBQ op het strand, waarbij je in een stenen bak zelf je vuur moest maken en je roostertje moest leggen. Het koste wat tijd, maar om 8 uur was er dan eindelijk een vonkje vuur te zien. Nimal diende de eerste 10 minuten als ventilator om het vonkje aan de wakkeren. De avond was echt super geslaagd want niet alleen het Research Team (Benita, Jacky, Leonie, Louise, Matthias, Rebecca en ik) maar ook dierenartsen Nimal en Paolo met zijn vrouw Katie (mevrouw van apenvangen) en trainer Ken waren er!

Woensdag was een net zo gezellig avond als dinsdag. Ik en Leonie hadden enkele weken geleden al gevraagd of Rebecca ons deze avond bij wilde staan met onze laatste paardenrace. Rebecca wilde dat uiteraard, om ons afscheid te vieren. Uiteindelijk was het hele Research Team, dolfijnen trainers Jason, Ricky en Joe en twee zeeleeuwtrainers (Sisi en Lynal) ook bij de paardenrace aanwezig. Deze avond werd er dan ook veel drank (twee bier voor de prijs van één) genuttigd en aan het einde van de avond wist ik niet meer wie er nou allemaal dronken waren. Uiteindelijk heb ik eigenlijk door de gezelligheid niet veel races gezien en daarbij ook niets gewonnen.

Donderdag stonden we weer zo fris en wakker als alle andere die bij de race waren op het stagebedrijf. Om deze dag het mooiste nieuws van onze stage te mogen horen. Trainer Ricky kwam naar ons toe met het nieuws dat wij foto's van de dolfijnen mochten maken. Wij stonden met onze oren te klapperen... WAT??? "Ja, zo meteen of vanmiddag" zei hij. Daarna kwam Rebecca met het nog betere nieuws, we mochten niet alleen foto's maken zoveel we wilde, we hadden om 14.00 uur onze eigen training met dolfijn Ginsan. Het nieuws werd uiteindelijk nog beter toen wij om 14.00 uur onze handen stonden te wassen voor de training toen Coby en Jason onze fototoestellen overnamen om ons op meerder foto's te gaan zetten MET een dolfijn. De training en foto's met dolfijn draaide uit in een fotosessie en nu waren Leonie en ik de aller gelukkigste! Want daarbij komt dat wij voor onze training met Ginsan een lunchpauze hadden gehad. In de lunchpauze waren Leonie en ik tegen betaling de zeeleeuwen gaan voeren en daar stond Lynal (één van de trainers die mee was geweest naar de paardenrace). We raakte in gesprek over de race en over onze laatste stagedag toen hij voorstelde dat wij morgen (vrijdag) naar de zeeleeuwen mochten komen om backstage een rondleiding te krijgen. Dit plus de hele dolfijnentraining en dolfijnenfoto's maakte deze dag echt één van de mooiste stagedagen.

Donderdag eindigde niet met het geluk van foto's van dolfijnen. 's Avonds stond een Curry diner bij dierenarts Nimal op het programma (als afscheid voor Leonie en mij). Om 19.00 uur stonden Leonie en ik in het mooiste appartement van Hong Kong. Het eten was overheerlijk en na het eten ging we (Matthias, Rebecca, Benita, Louise, Leonie, ik en natuurlijk Nimal) karaoke d.m.v. een spraakrecorder in Matthias telefoon, die liedjes herkent die je zingt. Als je gezongen liedje herkent werd had je gelukt, anders moest je (behalve ik) een shot sterke drank drinken.

Vrijdag stond het kijken achter de schermen bij de zeeleeuwen dus op ons programma. We hebben veel informatie gekregen over de dieren en na een tijdje bracht Lynal een grote zeeleeuw man voor ons. Eén van de trainers zei dat hij een demonstratie ging geven, Leonie en ik waren al helemaal enthousiast over het feit dat we waarschijnlijk foto's mochten maken van een privé showtje. Maar nadat Eddy de zeeleeuw een hand had gegeven riep hij ons naar voren om één voor één met de zeeleeuw op de foto te mogen (zowel met hand geven als een kus krijgen).

Na aanleiding van de gezellige woensdagavond met de trainers, had één van de trainers (Joe) besloten dat de stagiaires van het Research Team vrijdagavond met de trainers mee gingen naar een bar in TST. De bar die eerst in gedachten was ging niet door, want een andere trainer (Jason) wist een betere plek. Boven in een flat gebouw stapte we uit in een ruimte dat te mooi was om te omschrijven. De bar was donker met overal sfeer verlichting en de enigste muren die er waren was de buitenmuur die van glas was. De bar lag op zo'n hoge verdieping in het gebouw dat je over de stad en het water tussen TST en Central uit keek. Het bleek ook geen goedkope tent te zijn (7 euro voor een cola) maar de sfeer en de gezelligheid was weer top! Ook dit was weer een hele gezellige avond met Adam, Ken, Joe, Jason, Jacky, Sylvia, oud stagiair Sam, vriend van Jason Henry en Leonie natuurlijk. En ineens drong het tot mij door dat ik deze mensen waarschijnlijk nooit meer zou zien.

Vanmiddag hebben we nog een Dim Sam met Jacky, Sylvia, Louise en Henry gehad. Na de Dim Sam zijn we naar een speelhal geweest en hebben we hele gekke foto's van ons zessen gemaakt. Zo blijft deze dag, stage en de mensen in onze herinnering. Na een tranentrekkend afscheid (want nee we hielden het niet droog) zijn we nu onze koffers aan het pakken. Vanavond om 23.05 uur lokale tijd vertrekt ons vliegtuig om na een 12 uur durende reis morgenochtend om 5.15 uur (Nederlandse tijd) in Amsterdam te landen.

Hierbij wil ik mijn reisverslag afsluiten. Ik dank jullie allemaal voor het lezen van mijn verslagen en het sturen van de ongelofelijk leuke reacties! Ik heb ze allemaal met veel plezier gelezen, want het is toch altijd leuk om te lezen dat er thuis mensen zijn die nog aan je denken en zelfs meeleven!

Mocht je ooit eens een reis willen maken; Hong Kong is een aanrader! Ik hoop hier weer heel snel terug te kunnen komen om mijn kennissen en de leuke bezienswaardigheden weer terug te kunnen zien. Want o wat was de laatste week gezellig met zijn alle en wat zal ik hun en Hong Kong missen!

Ik kan wil hierbij dan alleen nog tegen jullie zeggen:

Tot ziens!