Oost Java

Nadat ik mijn vorige verslag online had gezet ging het voor het eerst, sinds ons verblijf in Indonesië, regenen. Onze relaxdag brachten we die middag dan ook door in ons huisje en in het restaurant van het hotel.

Vrijdag 28 juni was het weer vroeg opstaan toen we om 07.00 uur met de taxi naar de Borobudur gingen. De Borobudur is een oude boeddhistische tempel die op de UNESCO werelderfgoed lijst staat. Deze tempel is erg bijzonder en mooi maar viel ons enigszins tegen, wellicht omdat we er inmiddels te veel van verwacht hadden. Daarnaast zijn er in de buurt van de Borobudur nog twee kleine tempeltjes te vinden die niet de moeite waard zijn. Deze bereikten we per riksja, waar we ons enigszins schuldig over voelden omdat wij voor 3,50 euro 30 minuten berg op en af werden gefietst of al lopend werden geduwd. Aan de andere kant is dat nu eenmaal de manier waarmee een deel van de bevolking zijn kost verdient. Na een ochtend van boeddhistische tempels kijken hebben we een shuttlebus – vol met Indonesiërs en voor 3x de prijs die hun voor de rit betalen (omdat wij toeristen zijn) – terug naar het hotel genomen. Vanaf Magelang zijn we met een economy class bus (dus geen airco bus, want blijkbaar werd airco aangenomen voor eco) naar Yogyakarta gereisd. In de bus werden we weer toegezongen door een jongen die met zijn gitaar de bus in klom en kochten we een flesje Sprite uit de emmer van een man die een rondje door de bus liep. De jongen zong volgens ons wel aardig goed, al hoorde we hem amper door de wind, die door de ARKO (het open raampje dus), ons hoofd verkoelde. Als beloning gaven we hem daarom, net als de Indonesiërs die hem wat gaven, een 500 Rp muntje (13.000 Rp is 1 euro). In Yogya pakten we de stadsbus naar Jalan (= straat) Malioboro, waar in een zijstraatje ons hotel voor de aankomende 3 nachten, het Ibis Style hotel, te vinden is. Na een heerlijke duik in het zwembad op het dakterras zijn we gaan eten in het dichtstbijzijnde winkelcentrum. ’s Avonds hebben we nog een drankje gedaan op het dakterras van het hotel, waarbij we uitzicht hadden over de stad, voordat we ons bed opzochten.

Zaterdag hebben we alle bezienswaardigheden in het centrum van Yogyakarta bezocht. Al deze bezienswaardigheden waren vreselijk saai, met als dieptepunt het paleis. Het paleis is gewoon een vies gebouw met hier en daar een sierlijke haan (om het wat op te sieren) in een veel te kleine kooi. Naast het paleis hebben we in de ochtend het bijzondere Indonesisch-talige museum (Vredeburg) en het leegstaande en vervallen Waterpaleis (met iets mooier zwembad) bezocht. In de middag zijn we een bezoek gaan brengen aan Gambir Loka Zoo, een dierentuin waar dieren in veel te kleine en vieze kooien gehuisvest worden. ’s Avonds hebben we het winkelcentrum weer opgezocht. Op de 4e verdieping van dit winkelcentrum bevinden zich allerlei restaurantjes en zo aten we deze avond Teppanyaki bij de Japanner.

Zondag zijn we naar dé highlight van Yogya geweest (en naar misschien wel de mooiste tempels van Indonesië): de Prambanan tempels. Anders dan de Borobudur zijn dit hindoeïstische tempels en zijn over een groot gebied verschillende tempels te vinden. De meeste van deze tempels zijn nog intact en daardoor is de schoonheid van deze tempels goed te zien. Als je hier naar toe gaat is het goed om te weten dat er buiten de omheinde Prambanan tempels ook nog andere mooie tempels te bezichtigen zijn! Na ons bezoek aan deze tempel zijn we gaan winkelen in het, inmiddels veelgenoemde, winkelcentrum. ’s Avonds hebben we ons gekluisterd voor de televisie. In de hotels waar wij verblijven hebben de kamers allemaal een televisie met HBO-filmkanaal. Inmiddels zijn we “The amazing spiderman”, “Final destination 5”, “Mission impossible 4”, “Puss in Boots” en heel wat nieuwe films verder.

Maandag 1 juli was het voor ons weer tijd over verder te reizen. Om 08.30 uur werden we opgehaald door een shuttlebus. De frustratie zat er toen al enigszins in omdat ons was gezegd dat we om 07.30 uur opgehaald zouden worden, en zo zaten wij dan ook al om half 8 in de lobby van ons hotel. Deze frustratie werd nog erger toen we pas tegen 11.00 uur Yogya verlieten, dit omdat we kriskras door de stad mensen op gingen halen (soms waren mensen nog niet eens in hun hotel en bleven we een half uur op ze wachten). We hadden verwacht dat de reis zo’n 8 uur zal duren, maar na een reis van 13 uur werden we uiteindelijk om 21.30 uur bij ons hotel in Malang afgezet. Het hotel gaf ons een gratis upgrade en de kamer was al het reizen uiteindelijk dik waard.

Dinsdag hebben we de hele ochtend in de zon bij het zwembad gelegen. ’s Middags zijn we op een bijzondere manier Malang gaan verkennen. In de bus van Yogya naar Malang hebben we namelijk een mevrouw leren kennen. Zij heeft ons, samen met haar zwager, in de auto door de stad heen gereden. Daarnaast zijn we nog bij haar zus en zwager thuis geweest, om daar als beroemde westerlingen met hun kinderen op de foto te gaan. Nadat een regenbui te hebben getrotseerd trotseerden en een lokale vrucht (slangenfruit) te hebben geproefd zijn we weer naar ons hotel gebracht. Hier gingen we al vroeg naar bed omdat we om 0.00 uur ’s nachts al weer op moesten. Voor woensdag, Martin zijn verjaardag, hadden we namelijk een excursie naar de Bromo vulkaan geboekt. Om 01.00 uur werden we opgehaald door een chauffeur met een 4x4 auto. Deze auto stonk de eerste twee uur van de rit een partij naar benzine, maar de chauffeur gaf aan dat hij z’n motor van tevoren had gechecked.. De Bromo vulkaan kun je enkel bereiken door over een smalle slingerende bergweg te rijden. Elke bocht naar links kwam de benzinelucht je weer tegemoet en enkele bocht naar rechts nam de lucht weer af. Na drie uur rijden bereikten we het uitzichtpunt, waar om 05.50 uur de zon op zou komen om ons te trakteren op een schitterend uitzicht op de Bromo en haar omgeving. Foto’s op het internet laten oranje vulkaantoppen zien, terwijl het dal is gevuld met een wit wolken deken. Om 04.50 uur begon het bij ons echter te regenen en tegen 06.00 uur keken we nog steeds tegen een dikke grijze muur van wolken aan. Het zicht was nog geen 5 meter, maar ik kon inmiddels Martin duidelijk naast mij zien staan. Dit betekende dat de zon al aan de hemel was verschenen en we het prachtige schouwspel dus duidelijk gemist hadden.

Het hield tijdens onze Bromo excursie helaas niet op met regenen. We hebben de krater en de groene kant van de Bromo bezocht, maar alle foto’s tonen dikke grijze wolken die het zicht belemmeren. Om 11.00 uur waren we er klaar mee en reedt onze chauffeur ons naar de volgende bestemming: Banyuwangi. Vlak voordat we deze plaats bereikten verdwenen de regenwolken en liet de zon zich voor het eerst die dag zien. In Banyuwangi zaten we in het Mirah Hotel, het meest ranzige hotel dat we ooit hadden gezien met een hele slechte service. De bar had nog welgeteld één flesje cola, waarbij de hals van het flesje verroest was… Dat zegt al genoeg over de service en de hygiëne in dit hotel.

Donderdag 4 juli zijn we snel het vieze hotel uitgevlucht en hebben we de veerboot naar het eiland Bali gepakt. Via een bus zijn we verder gereisd naar Lovina, onze bestemming voor de aankomende twee nachten.