Noord-Thailand; Bangkok + Sukhothai

Vanwege het inkorten van onze 3-maanden-reis naar een 2-maanden-reis zijn we 20 juli aangekomen in het laatst land van bestemming. Nadat we vrijdagochtend al weer vroeg in de bus zaten kwamen we ook dit keer al weer vroeg bij de grens aan van Cambodja/Thailand aan. We werden bij het stoppen er pas op geattendeerd dat we er waren, en iedereen moest dus met zijn slaperige kop snel de bus verlaten. Snelheid was gebaat, want buiten stond de locale bevolking je koffer al op hun karretje te laden. Voor je het weet rennen ze namelijk met je koffer naar de grens en staan ze met hun handje omhoog omdat ze je koffer hebben gedragen. Eenmaal een stempeltje van Cambodja gekregen sta je in niemandsland en ,in tegenstelling tot de vorige keer bij de grens met Vietnam/Cambodja, stond er dit keer niemand klaar die ons (= de gehele businhoud) opving. Blijkbaar had iemand daar tegen één van de mensen verteld dat we even moesten wachten, en vervolgens stonden we een half uur te wachten terwijl er niemand ons kwam halen. Op eigen initiatief zijn we toen, zoals achteraf dus ook de bedoeling bleek te zijn, naar de Thaise grens gelopen. Bij de grens stond een twee uur lange wachtrij, die zich tot buiten vormde. Heel fijn stonden wij dus achteraan in de rij terwijl de regen flink uit de wolken viel. Kort samengevat was de Thaise grens dus eigenlijk een tijdvretend rot stuk. Het volgende obstakel stak al weer snel de kop op toen we in Bangkok de goedkoopste tolweg (4 euro) namen, wat betekend dat we niet binnen 30 minuten in het centrum van Bangkok zouden zijn maar na 3 uur. Zo kwamen we om 17.30 uur aan bij ons hotel (Prince Palace Hotel) en gingen we snel opzoek naar eten, omdat we om 21.00 uur hadden afgesproken met Brenda en Gijs die nu toevallig in Bangkok waren als onderdeel van hun wereldreis. Op straat stonden we wat te rotzooien met de kaart en onvindbare restaurantjes, waarna een tuk tuk chauffeur ons wel even uit de brand zou helpen. Nadat Mart had gevraagd naar Burger King en Westers eten stapte we in de tuk tuk. Net als tientallen andere Westerlingen werden we gedropt bij Sabaandee Seafood Market (waar ze volgens de tuk tuk meneer goedkoop en goed westers voedsel verkochten). Met lichte tegenzin, wat haast om 21.00 uur te redden en het idee dat goedkoop westers eten dan wel goed zou zijn, gingen we bij een tafeltje zitten. Wat bleek? De menukaart gaf zeer hoge prijzen aan, het personeel was onbeleefd en het eten was achteraf gezien niet te eten…. Na een rampzalige start in Bangkok kwam het leuke deel toen om 21.00 uur Brenda en Gijs bij ons hotel aankwamen. Na elkaar vier maanden niet gezien te hebben zijn we bij gaan kletsen in de Sky-bar, vooral bekend van The Hangover 2. Vanuit deze openlucht bar heb je een mooi uitzicht over de rivier en de stad.
Zaterdag, 21 juli, zijn we met Brenda en Gijs naar het Grote Paleis geweest. Brenda en Gijs droegen een 3-kwartsbroek en kwamen het paleis niet in zonder hun benen te bedekken, en ik kwam het paleis niet in omdat ik een legging tot mijn enkels droeg (een legging was een te strakke broek, strakke spijkerbroeken mochten overigens wel..). Bij het paleis kan je kleding huren, maar toen we vooraan in de rij stonden waren de broeken allemaal uitgeleend. Daarom besloten we eerst naar Wat Pho te gaan, die bij aankomst daar dicht bleek te zijn (lunch tussen 12 – 13.30 uur). Inmiddels was het al 12.00 uur en besloten daarom ook te gaan lunchen bij de Mc Donalds in Khao San Road, de bekende backpackers straat. In de middag hebben we alsnog een bezoek gebracht aan het paleis, dit keer konden we wel een broek huren. Het was een erg mooi paleis, met vele hoge tempels en uiteraard een paleis, maar de zon scheen deze dag zo fel dat we om 16.00 richting het hotel zijn gegaan om te gaan zwemmen. We hadden ons voorgenomen bij Brenda en Gijs in het hotel te gaan zwemmen. Nadat we met zijn vieren ons hotel hadden bezocht om badkleren op te halen begon de zoektocht naar een taxi. Mart en ik kregen een nog grotere hekel aan Bangkok toen we na 30 taxi’s aan te houden nog niemand hadden gevonden die ons mee wilde nemen. De taxi’s hier willen door de stadsdrukte vaak niet met meter rijden en ook geen afstanden van + 10 minuten maken, tenzij je 4-5 keer het normale tarief betaald. En als je mondeling een goedkope prijs denkt af te spreken moet je er op belet zijn dat ze je er één of twee tussenstops, bij vriendjes van de chauffeur, gratis bij krijgt. Daarom besloten we bij ons in het hotel te gaan zwemmen en vanuit hier naar Sukhumvit te gaan voor ons diner. In Sukhumvit hebben we ’s avonds een drankje gedaan in een gogobar. Hier zagen we hoe 50+ mannen de jonge meisjes met beugels versierden en ze soms ook nog afhuurde voor een privé avondje televisie kijken bij hem thuis op de bank (75 euro).
Zondag hebben we een relax dag gehad. ’s Ochtends hebben we heerlijk uitgeslapen en van het uitzicht vanuit onze kamer genoten. In het Prince Palace Hotel zaten we op de 26ste verdieping en hadden hierbij een uitzicht over de hele stad. Na het relaxen zijn we naar het treinstation gegaan en hebben we de treinkaartjes voor onze drie treinreizen in Thailand gekocht. De bedjes waren voor alle ritten uitverkocht en zo moesten we noodgedwongen dus ook voor een nachtreis 2e klas stoelen kopen. ’s Middags zijn we naar Khao San Road gegaan. Hier hebben we informatie ingewonnen over het laten maken van een pak en jurk, een tour naar Kanchanaburi en de drijvende markt geboekt, en hebben we bij een heerlijk en goedkoop restaurantje (Lucky Beer) gegeten en gedronken.
Maandag hebben we de geboekte tour naar de drijvende markt en Kanchanaburi gedaan. De drijvende markt was erg toeristisch en de verkooptechnieken van de verkopers lagen tegen het irritante aan, maar het was eens wat anders dan de markten die we tot nu toe bezocht hadden. De organisatie van de touroperators hier brengt ook zijn vraagtekens met zich mee. ’s Morgens krijg je al een sticker op je geplakt van welke de kleur aangeeft wat het programma is dat jij die dag volgt, deze sticker laat alleen na een uur al los. En tussen de verschillende stoppunten in wordt je in andere busjes overgezet, zo verwisselde er dus ook passagiers van ons busje toen we de drijvende markt gingen verlaten (waar we tevens op onze volgende bestemming gewoon weer naast stonden). Onze volgende bestemming was het oorlogsmuseum en de bekende brug over de rivier Kwai (gebouwd door Tweede Wereldoorlog gevangenen, voor iedere kilometer spoorlijn zijn 250 gevangen gestorven). Het museum heet oorlogsmuseum maar veel oorlogsgeschiedenis vind je er niet. Er zijn zelfs ruimtes met de Miss van Thailand 1930 – 2011 en alleen maar potten en pannen. De brug daar in tegen is wel indrukwekkend om over heen te lopen met de achtergrond in gedachten. Mooier zou het zijn geweest als Mart en ik de trein van Kanchanaburi naar Bangkok hadden gepakt, waarbij de trein over het bijbehorende spoor rijdt. Deze manier van terug reizen naar Bangkok zou ons ook nog eens drie uur filerijden in Bangkok hebben bespaard.
De volgende dag, 24 juli, zijn we naar Dusit Zoo en Dusit Park geweest. In ons reisgidsje van Thailand stond dat Dusit Zoo één van de beste dierentuinen van Azië is. Vol verwachting gingen we naar de dierentuin, en we moeten zeggen dat het op zekere hoogte een goed ontwikkelde dierentuin is die veel informatieborden over de dieren bij de verblijven heeft staan. Het bijzondere was wel dat er bij elk verblijf wordt genoemd wanneer de dieren gevoerd worden en dat je hierbij (blijkbaar) ook de gelegenheid krijgt ze zelf te voeren. Zo zag ik dat de nijlpaarden werden gevoerd en het volgende moment stond ik zelf een nijlpaard te voeren. Rond 15.00 uur hebben we de dierentuin verlaten en zijn we naar Dusit Park geweest om daar het Vimanmek Mansion te bezoeken. Ook hier weer moesten de schouders en benen bedekt zijn en werden alle tassen geacht in een kluisje te stoppen, waarschijnlijk bang dat we een stuk vloerbedekking of een stoel in onze tas zouden stoppen.. De mansion is een erg mooi houten huis waar de Koninklijke familie heeft geleefd. Naast de mansion kent Dusit Park nog wat gebouwen, waar Koninklijke bezittingen te bewonderen zijn, en een paleis. Zoals eigenlijk iedere avond hebben we ook deze avond weer restaurant Lucky Beer in Khao San Road opgezocht, om hier overheerlijke rijst met groente en nootjes te eten.

Woensdagochtend hebben we rond 11.30 uur de trein vanuit Bangkok naar Phitsanulok gepakt. Met een uur vertraging kwamen we iets voor 17.30 uur aan in Phitsanulok. We kwamen er – gelukkig – al snel achter dat er in Phitsanulok een verwaarloosbaar aantal taxi’s rijden. Daarom hebben we maar een veels te dure tuk tuk genomen naar het busstation, hier vandaan vertrekt namelijk de bus naar Sukhothai. Om 18.00 uur kwamen we op het busstation aan, waar bleek dat het laatste minibusje naar Sukhothai om 18.00 uur zou vertrekken. De bus zal al vol met mensen en bagage en stond op het punt om weg te rijden toen wij het busje vonden. Gelukkig konden wij nog mee en werd de bagage uit het minibusje getrokken om zo plaats voor ons te maken. De bagage moest daardoor boven op het dak worden vervoerd, slechts vastgebonden met wat spanbanden en een dun netje. Eenmaal in Sukhothai deelden we een taxi met een stel uit Madrid richting ons mooie bungalowtje op het park Thai Thai Sukhothai. Omdat we toch wel honger hadden gekregen van de treinreis besloten we nog snel wat te gaan eten bij het dichtstbijzijnde restaurant, ongeveer 500m lopen over een donkere afgelegen straat. Het restaurant was iets anders dan we verwachtte; het bleek een buitenrestaurant vol met muggen – niet handig als je niet ingesmeerd bent met muggenmelk. Na tien minuten en tientallen muggenbeten verlieten we het restaurant alweer.
De volgende dag hebben we een tuk tuk met chauffeur gehuurd en zijn we de binnen- en buitenkant van de historische stad gaan bekijken. Vele oude tempels hebben we gezien, waarbij de olifantentempel in het buitenste gedeelte en het historische park in de binnenstad toch wel het mooist waren. ’s Avonds zijn we om de muggen voor te zijn voor het donker werd, dus voor 19.00 uur, weer gaan eten bij het buiten restaurant. Daarnaast hebben we, zoals we elke avond doen, televisie gekeken, ons bezig gehouden met onze foto’s van de dag, wat op internet gesurft en contact gelegd met het thuisfront. Al snel werd het al weer vrijdag, de dag waarop we met de trein naar Chiang Mai zijn gereisd.